در سال ۱۹۸۴مرکز زبان دانشگاه امریکن شروع به استفاده و بکار گیری یک راهبرد جدید برای آموزش زبان خارجی کرد.
نام این روش ( شیوه شنیداری) است. در سالهای اخیر این شیوه را ( پیشرفت خودکار زبان ) نامیده اند. این شیوه می گوید همه تلاشی برای صحبت کردن (یا حتی فکر کردن به زبان) ، قبل از اینکه صحبت کردن خودکار حاصل شود، منجر به آسیب رسانی در یادگیری شده و نتایج نهایی را محدود می کند. به عبارتی دیگر این متد از یک (دوره به زبان)، قبل از اینکه صحبت کردن خودکار حاصل شود، منجر به آسیب رسانی در یادگیری شده و نتایج نهایی را محدود می کند. به عبارتی دیگر این متد از یک (دوره سکوت) بسیار طولانی مدت استفاده می کند. در طول (دوره سکوت) کودکان تنها بر شنیدن تمرکز می کنند. بعد از ۶ – ۱۲ ماه گوش دادن مستمر و زیاد، کودکان شروع به صحبت کردن طبیعی و خودکار می کنند. بدون نیاز به هیچ گونه تلاش یا حتی فکر کردن!
همه می دانند که وقتی خانواده ای به کشور جدید مهاجرت می کنند کودکان در نهایت به طور طبیعی به زبان آن کشور صحبت می کنند اما بزرگسالان نه! توضیح شفاف این امر آن است که کودکان ( استعداد)خاصی دارند. همانطور که بزرگ می شوند این استعداد را از دست
می دهند. معلمین می گویند که بزرگسالان به جای آنکه زبان را به طور طبیعی یاد بگیرند باید زبان را به آنها آموخت و آنها باید آن را بخوانند. اما آیا ما با شیوه های تدریس امروزی زبان پیشرفتی هم داشته ایم؟ .
این نکته را مد نظر داشته باشید که (سعی در صحبت کردن) راز یادگیری کودکان است. این قابل توجیه است که گوش دادن به مکالمه هایی که صحیح هستند یادگیری صحیح زبان را به همراه دارد.
در حالیکه گفتن چیزهایی که غلط هستند، یادگیری را غلط می کنند. صحبت کردن با تقلا و زوربه یادگیری زبان بزرگسالان آسیب می رساند. علت اینکه کودکان همینه مانند بومی ها صحبت می کنند. این است که آنها با گوش دادن یاد می گیرند وعلت اینکه الان بزرگسالان مانند بومی ها صحبت نمی کنند آن است که بزرگسالان صحبت کردن را با صحبت کردن یاد می گیرند.
فرمول نهایی این است گوش دهید صحبت نکنید و صبور باشید.
حالا به نظر می رسد که این دیگر فقط واز کودکان نیست این راز هر کسی است می کنید و یا اینکه بدون هیچ آزمون و امتحانی، در این صورت کودکان نزدیک به دو سال وی با ا ور مولانا کلید صحبت کردن زبان انگلیسی همچون بومیان است.